Ik heb autisme, maar niemand ziet het!

Vera (17 jr)

Al heel mijn leven lang heb ik een onzichtbare ontwikkelingsstoornis. Iets wat mij iedere minuut, van iedere dag beïnvloedt. Autisme is makkelijk gezegd altijd ‘alles of niets’. Dit zal voor iedereen verschillend zijn. Voor iedereen is autisme anders. Voor mij is het grofweg te verdelen in drie vlakken: communicatie, sociale interactie en gedrag. Ik heb het “geluk” dat ik vrij intelligent ben. Hierdoor leer ik mijn hele leven lang al trucjes die mij helpen, waardoor het lijkt dat ik normaal functioneer, maar de chaos in mijn hoofd is zeker niet weg.

Een dag begint voor mij met een planning, een vooruitzicht waar ik me aan vast kan houden. Iedere dag probeer ik zo min mogelijk keuzes te hebben. Dit begint al bij mijn kleding van de dag. Als je mij kent, weet je dat ik eigenlijk altijd hetzelfde aanheb: een zwarte hoodie en een zwarte skinny jeans. Overigens gaat keuzes maken veel verder dan dat. Om zo min mogelijk stress te veroorzaken, kies ik standaard voor zwart als het om een kleur gaat en 8 als het om een getal gaat.

School is voor mij van jongs af aan ook een uitdaging geweest. Ik zit momenteel niet meer op een reguliere middelbare school. Ik heb besloten om, na jaren van gedoe, de overstap te maken naar de VAVO (volwassenenonderwijs). Naar school gaan, blijft een uitdaging. Er zal altijd iets onbekend zijn over wat er die dag zal gebeuren. Er wordt ook van je verwacht dat je aan sociale interactie kan deelnemen. Naast de struggles die ik ondervind met het letterlijke naar school gaan, zijn er ook problemen met mijn informatieverwerking. Ik kan de bijzaken niet van hoofdzaken onderscheiden, waardoor het heel lastig is om het ene stukje informatie aan het andere stukje te koppelen. Hierdoor heb ik meer tijd nodig om te leren, te lezen en om toetsen te maken.

Daarnaast raak ik snel overprikkeld. Dit komt ook doordat de hoofdzaken niet van de bijzaken worden losgehaald. Geuren, kleuren, smaken, geluiden en aanrakingen komen ontzettend fel binnen. Ik kan het gewoon simpelweg niet verwerken, waardoor mijn hoofd een error krijgt en mij uitschakelt. Ik blokkeer. Ik moet dan eerst tot rust komen, voor ik weer fatsoenlijk kan nadenken. In mijn geval weerspiegelt zich dit ook op eten. Het liefste eet ik iedere dag hetzelfde en niet al te gekke structuren. Zo kan ik bijvoorbeeld echt niet tegen frisdrank vanwege het koolzuur, niet tegen pinda’s en champignons vanwege de structuur en moet alles gescheiden op mijn bord liggen. Daarentegen heb ik juist veel peper nodig, omdat ik op dat vlak ondergevoelig ben.

Soms ben ik onzeker over de toekomst. Ik weet dat ik heel veel kan bereiken, maar ben ik wel opgewassen tegen de boze buitenwereld? Het is immers bijna een fulltimebaan om me te redden in de niet autistische wereld. Ik ben niet moe, maar vaak echt uitgeput. Dat omschrijft het gevoel het beste, dag in dag uit. Niemand ziet dat ik autisme heb, dat maakt het soms lastig om begrip te vragen of te krijgen. Ik wil het niet als excuus gebruiken, maar alles is voor mij onlogisch. Ben ik zielig? Nee, ik red me wel. Maar het is altijd aanwezig en zal me met alles wat ik doe en denk beïnvloeden.

In jouw regio

Sommige delen van deze website verschillen per regio. Selecteer de GGD bij jou in de buurt zodat wij jou lokale tips en links kunnen tonen.

Selecteer de GGD in jouw regio

Gerelateerd

Wil je reageren?

Om het reactieformulier te kunnen tonen, moeten we cookies van derden plaatsen (reCAPTCHA). Als je dit toestaat, klik dan op het kruisje in de boodschap bovenaan de pagina, en druk op F5 om de pagina te verversen.