Ik snijd mezelf


Jezelf met opzet pijn doen, heet ook wel zelfbeschadiging. Of met een moeilijk woord: ‘automutilatie’.

Waarom doe je jezelf pijn?

Het kan voor iedereen anders zijn, waarom je jezelf pijn doet. Bijvoorbeeld omdat je je dan even niet meer verdrietig, bang of boos hoeft te voelen. Als je jezelf snijdt, denk je even niet meer aan je problemen. Je wordt er rustig van. Het lucht op. Je voelt weer even dat je leeft.

Wat doet jezelf snijden met je?

Jezelf verwonden voelt voor sommige mensen fijn. Het werkt tijdelijk en daarom kan het ook verslavend zijn.

Een andere reden waarom het verslavend werkt, is omdat je lichaam hormonen aanmaakt tegen de pijn: endorfine. Omdat je lichaam daaraan went, moet je jezelf steeds meer en vaker pijn doen. Ermee stoppen is daarom moeilijk.

Als je ermee wilt stoppen

Na het snijden voel je je misschien juist nog slechter of nog verdrietiger. Je voelt je schuldig. Of misschien haat je jezelf, omdat je dit doet. Je weet natuurlijk ook wel dat het niet goed voor je is. Hoe kun je een andere manier vinden om je goed te voelen?

Pas als je begrijpt dat je een verslaving hebt en er ook echt van af wilt komen, kun je jezelf helpen.

Waar je hulp kunt vinden

Blijf er niet mee zitten, maar praat erover met iemand die je vertrouwt. Bijvoorbeeld je ouders, een vriend, vriendin, iemand uit je familie, of iemand van school.

Je kunt ook anoniem praten met bijvoorbeeld iemand van De Kindertelefoon (0800-0432). Op Kindertelefoon.nl kun je ook met hen chatten. Of bel met de luisterlijn (0900-0767).

Ik praat liever met een specialist

Als je liever steeds met dezelfde persoon wilt praten, maak dan een afspraak bij je huisarts. Deze kan je doorverwijzen naar iemand die gespecialiseerd is in het helpen van jongeren.

Je huisarts en de specialist hebben zwijgplicht. Ze mogen dus niets doorvertellen aan bijvoorbeeld je ouders, je school, of je werk.

Een vriend(in) snijdt zich

Als je iemand kent die het misschien heeft, probeer dan met hem of haar erover te praten. Misschien kunnen jullie dan samen hulp zoeken.

Kijk ook eens bij:

Deze info is goed!

De info waar dit groene keurmerk bij staat, is betrouwbaar!

14 reacties

Wil je reageren?

Om het reactieformulier te kunnen tonen, moeten we cookies van derden plaatsen (reCAPTCHA). Als je dit toestaat, klik dan op het kruisje in de boodschap bovenaan de pagina, en druk op F5 om de pagina te verversen.

Wil je je reactie laten verwijderen?
Stuur een mail met toelichting naar redactie@jouwggd.nl.

  1. Oxsi

    Ik ben 38jr en snijd me al vanaf mijn 15e. Ik ben ook al jaren onder behandeling bij het GGZ. Ik vind het heerlijk om te doen, ook al klinkt dat alsof ik een psycho ben. Ik krijg er een rush van en met het vloeien van het bloed stroomt mijn woede er ook uit. Ik snijd ook echt dus moet gehecht worden. Vandaag nog gedaan 5 hechtingen. Het was 2 jaar geleden dat ik het gedaan had, maar toen was het echt extreem. Zo diep gesneden dat ik zelfs door de fascia heen had gesneden. Moest dus door een chirurg gehecht worden omdat een huisarts dit niet kan.

    Waarom ik dit vertel hier? Wilde even mijn verhaal kwijt, en mijn ervaring delen. Las de verhalen van minderjarigen dat ze zich snijden maar denk dat ze bedoelen dat ze zich krassen met een mes of ander scherp voorwerp snijden moet gehecht worden.

    • JouwGGD

      Beste Oxsi,

      Het maakt toch niet uit of je nu aan het ‘krassen’ bent of ‘snijden’ zoals jij het onderscheid maakt. Niet echt dat ene beter is dan de andere.
      Zou je er toch nog iets mee willen, kan je altijd kijken op zelfbeschadiging.nl

      P. Jansen Jeugdarts

  2. Anoniem

    ik ben een meisje van 13 jaar oud en snij mijzelf al iets minder dan een jaar, ik zit op dit moment in een heftige dip waarin veel gebeurt. toen ik op mijn elfde ontdekte wat mijzelf snijden was vond ik het maar een raar en bangig idee, toen ik ouder werd merkte ik dat mijzelf snijden en pijn doen de beste optie was. een paar vriendinnen van mij weten het meer niet. ik wil graag hulp zoeken maar weet niet bij wie want ik vertrouw niemand meer na wat er allemaal is gebeurd.

  3. Privé

    Ik ben 15 jaar en snij mezelf. Ik doe het vooral als ik mezelf wil straffen omdat ik heel snel vind dat het mijn fout is ik doe het ook vaak omdat ik me dan rot voel en dan doe ik het gewoon tegenwoordig snij ik ook woorden op mijn buik wel dingen die ik over mezelf denk ik wil het heel graag aan mijn ouders vertellen maar ik wil niet dat ze me zien zoals ik mezelf zie (een monster) ik heb al genoeg gedaan waardoor ze treurig om me kunnen zijn dus ik weet geen raad meer want als ik ergens hulp ga zoeken komen mijn ouders er sws achter

    • Jouwggd

      Beste Privé,

      Er is ook hulp online bij Zelfbeschadiging.nl bv:
      Besluiten om te stoppen met zelfbeschadiging is een persoonlijke en vaak moeilijke beslissing. Een beslissing waar je waarschijnlijk al een tijd over hebt nagedacht. Zelfbeschadiging is voor jou een tijd, kort of lang, een manier geweest om te kunnen overleven, om pijn, verdriet en boosheid het hoofd te kunnen bieden.
Waarschijnlijk kun je wel wat advies en ondersteuning gebruiken bij deze keuze. Daarvoor hebben wij dit artikel geschreven. Je kan het gebruiken als je helemaal wilt stoppen met jezelf beschadigen maar ook als je jezelf minder vaak of minder heftig pijn wilt doen.

      Misschien dat je vanuit daar een stap verder kan komen.
      Sterkte P. Jansen Jeugdarts

  4. Jephianey

    Ik ben 12 jaar en snij mezelf al een maandje. Door problemen thuis en gebrek aan ‘echte’ vrienden. Ik heb niet de beste band met mijn klas en ben daar de misfit en de laatste persoon waar mensen naar toe gaan om dingen te vragen enzo. Ook pesten ze me vaak. Ik voel me niet echt veel waard om het zo te zeggen, de wonden zijn nooit heel erg diep. In het verleden had ik altijd de drang gehad om het te doen maar kon ik mezelf vanwege mijn controle over mezelf heel goed tegenhouden. Helaas liet ik mezelf dus een maand geleden gaan en begon ik met snijden. Ik wil er aan de ene kant vanaf, andere kant niet omdat de pijn misschien wel is wat ik verdien.. Ik herken mezelf niet meer in wat ik nu ben, weten jullie raad over het snijden?

  5. Mats

    Goedenavond…
    Ik heb een vriendin die zich snijd door haar verleden, ze durft het niet te vertellen aan haar moeder maar wel tegen mij en ik wil haar helpen ze vind het nog heel lastig om te praten daarover… maar ik zou willen weten wat ik het beste kan doen zodat zij wel geholpen word?

  6. Monica

    Ook als “oudere” kan je jezelf nog steeds pijn doen. Ik snij niet, maar ik krap mezelf open. Vooral nu weer. Stress en depressief zijn bij mij de boosdoeners. Waarom voel ik mij zo ongelukkig? Als ik mijn katten niet had gehad was ik ervandoor gegaan. Had ik mijn huisje verkocht en al mijn spullen. En was ik in de auto gestapt en gewoon gaan rijden. En dan op een dag niet meer wakker worden. Geen stress en geen ongelukkig gevoel.

  7. Anoniem

    hi, um om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik snijd mezelf al een aantal weken. Ik heb last van een paniekstoornis en ik ga hierdoor niet naar school en voel me door het al jaren thuis zitten erg depressief. De laatste tijd werd het depressief zijn veel erger, en door dat io me zo rot voelde begon ik met snijden. Ik durf het alleen echt mijn. ouders niet te vertellen. wat moet ik doen?

    • JouwGGD

      Beste Anoniem,

      Zo dat is best zwaar! Knap dat je hier ieder geval hulp durft te vragen!
      Is er iemand anders waarbij je het minder moeilijk zou vinden om het te vertellen? (bv vriendin, mentor, leraar of de jeugdarts/verpleegkundige)
      Door het te vertellen kan je samen naar een volgende stap kijken. Het is niet makkelijk hier zelf overheen te komen en het zou goed zijn als je hulp zou krijgen.
      Op de chat (anoniem) kunnen we je mogelijk een stapje verder helpen.

      Sterkte P. Jansen Jeugdarts